اثربخشی برنامه آموزشی بازداری پاسخ بر عملکرد دیداری - حرکتی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه آموزشی بازداری پاسخ بر عملکرد دیداری-حرکتی بود. روش پژوهش حاضر شبه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. با روش نمونه گیری خوشه ای از منطقه 3 آموزش وپرورش اصفهان، دو کلاس چهارم در یک مدرسه انتخاب شدند و 30 دانش آموزان به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. هر دو گروه پیش از شروع مداخله، به آزمون بندرگشتالت (1938) جهت ارزیابی عملکرد دیداری- حرکتی پاسخ دادند. مداخلات آموزشی بازداری پاسخ بهصورت گروهی در هشت جلسه 60 دقیقهای و هفته ای 3 بار بر روی گروه آزمایش انجام شد. در این مدت گروه گواه مداخلهای دریافت نکرد. پس از نجام مداخله مجددا دو گروه به آزمون بندرگشتالت (1938) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری صورت گرفت. نتایج نشان دادند که آموزش بازداری پاسخ، عملکرد دیداری حرکتی را بهبود بخشیده است. بنابراین از روش آموزش بازداری پاسخ میتوان برای بهبود عملکرد دیداری حرکتی سود جست.

کلیدواژه ها:

عملکرد دیداری- حرکتی ، بازداری پاسخ ، آزمون گشتالت