تاثیر آموزش نوین بر رشد علمی و مهارتی دانش آموزان و معلمان ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش نوین بر رشد علمی و مهارتی دانش آموزان و معلمان ابتدایی در مدارس پسرانه شهرکرد انجام شد. طرح پژوهش از نوع کاربردی با روش نیمه آزمایشی (پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) بود و نمونه ای شامل ۳۰ معلم و ۶۰ دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سنجش اثربخشی تدریس معلمان (TES) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان (SAES) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شد. نتایج نشان داد که میانگین نمرات اثربخشی تدریس معلمان و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. (p < ۰.۰۰۱) آزمون همبستگی پیرسون رابطه مثبت و معناداری میان اثربخشی تدریس معلمان و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان نشان داد. (r = ۰.۷۴, p = ۰.۰۰۱) تحلیل رگرسیون نیز اثربخشی تدریس معلمان را به عنوان پیش بینی کننده معنادار خودکارآمدی تحصیلی معرفی کرد. (β = ۰.۶۸, p < ۰.۰۰۱) نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تفاوت معناداری را بین گروه های آزمایش و کنترل پس از کنترل اثر پیش آزمون تایید کرد. (F = ۲۷.۵۳, p < ۰.۰۰۱) این یافته ها بیانگر تاثیر مثبت روش های نوین تدریس بر ارتقای کیفیت تدریس معلمان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان است و بر اهمیت به کارگیری راهبردهای آموزشی نوین در مدارس ابتدایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش نوین ، اثربخشی تدریس ، یادگیری فعال