انتخاب روش مناسب مشارکت خصوصی دولتی به منظور تامین مالی پروژه های بخش انرژی نمونه موردی : نیروگاه حرارتی

کمبود منابع دولتی و نیاز به تاسیسات زیر بنایی جهت توسعه، توانایی بخش خصوصی در اجرا و بهره برداری و همچنین انگیزه دولت ها به انتقال ریسک و کاهش حجم کار خود، آنها را نیازمند جذب بخش خصوصی در پروژه های زیربنایی کرده است. در کشور ما نیز وزارت نیرو به عنوان بخشی از بدنه دولت، با توجه به سیاست های اداره اقتصادی کشور(یعنی سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی در کنار سیاست های اصل 44 قانون اساسی)، در فضای جدید کسب و کار در صنعت برق که متاثر از محیط جدید اقتصاد کلان کشور (دوران پسابرجام) است، مصمم است از سرمایه گذاری خارجی و داخلی در صنعت برق با رویکرد توسعه اقتصادی حمایت و پشتیبانی کند. هدف این تحقیق انتخاب سیستماتیک روش مناسب مشارکت خصوصی-دولتی به منظور تامین مالی ساخت پروژه های زیرساختی ایران (نمونه موردی: نیروگاه حرارتی) با بهره گیری از علوم تصمیم گیری و آرای خبرگان است. به همین جهت عوامل حیاتی موفقیت این پروژه ها با تدوین پرسشنامه، توزیع، جمع آوری و تحلیل نتایج آن، شناسایی گردیدند. سپس از متدولوژی AHP و نرم افزار Expert Choice برای اولویت بندی معیارها و انتخاب روش بهینه تامین مالی از طریق مشارکت بخش خصوصی - دولتی درپروژه های نیروگاه حرارتی استفاده شد. دراین تحقیق ابتدا 15 معیار موثر بر انتخاب روش های تامین مالی در این پروژه ها با استفاده از پرسشنامه از دیدگاه جامعه آماری متخصصین شامل کارفرمایان، مشاوران، پیمانکاران و افراد آکادمیک تعیین و رتبه بندی شد. سپس به بررسی و توضیح گزینه های مشارکت قابل استفاده در تامین مالی ساخت پروژه های نیروگاه حراراتی پرداخته شد. بعد از آن تاثیر هر یک از معیارهای تعیین شده بر روش های تامین مالی از طریق مشارکت را با استفاده از روش تصمیم گیری فرآیند تحلیل سلسله مراتبی سنجیده شد. درنهایت نتیجه گیری شد که روش تامین مالی مناسب جهت پروژه های نیروگاه حرارتی به ترتیب اولویت قراردادهای ساخت، عملیات و انتقال (BOT) ، قراردادهای واگذاری BOO ، قراردادهای امتیازی (DBFO) و قراردادهای برون سپاری سنتی است.