تاثیر محیط اکولوژیک و خرد اقلیم منطقه تجریش در ایجاد مکان شهری پایدار در حاشیه رودخانه دربند

رودخانه های شهری از مهم ترین فضاهایی هستند که به طور بالقوه حضور طبیعت در شهر را جلوه گر نموده و قابلیت کشاندن عناصر طبیعی در میان عناصر مصنوع را فراهم می کنند. با توجه به افزایش روزافزون جمعیت شهرها، حضور موثر طبیعت در محیط زندگی آدمی، راهی دست یافتنی برای تضمین بهداشت روحی و فیزیکی جامعه و پایداری در شهر ها تلقی می گردد. در اینجا رودخانه ی دربند، واقع در میدان تجریش مورد بررسی قرار گرفته است. در وضعیت کنونی، حریم و محدوده های پیرامونی رودخانه، فاقد کارکردهای برنامه ریزی شده است و فضاهای مجاور آن، به درستی برنامه ریزی و ارایه جهت استفاده عموم نشده است. از طرفی، مسیله ی ایجاد شرایط اکولوژیک مناسب در شهرها با توجه به خرد اقلیم موجود در راستای ایجاد شهری پایدار امروزه به حدی ضرورت یافته و در عین حال تخصصی شده که رشته های مرتبط با این مسیله از جمله اکولوژی منظر با نظریه ها، واژگان، فنون، روش ها و ابزار خاص خود طی دهه های اخیر شکل گرفته و در حال گسترش هستند. با توجه به پتانسیل بالای علم اکولوژی منظر در ایجاد مناظر پایدار از طریق طراحی اکولوژیک، در این نوشتار سعی شد تا دانش معماری را با دست آوردهای علوم مرتبط از جمله اکولوژی منظر، تلفیق نموده و با استفاده از اطلاعات خرد اقلیم مورد نظر، فرهنگ و مصالح بومی منطقه، شاخص های سینوپتیک منطقه تجریش و همچنین بررسی نمونه های موردی، به جمع بندی در خصوص چگونگی طراحی و ساماندهی حاشیه رود دربند در محدوده میدان تجریش دست یافتیم. هدف اصلی این مقاله، نه طراحی بلکه ارایه راهکار جهت طراحی بهتر حاشیه این رود ارزشمند در مکان شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

رودخانه دربند ، پایداری شهری ، حاشیه رودخانه ، طبیعت ، مصالح بومی