بررسی رابطه درصد سنگر یزه و تنوع زیستی گیاهان با رویکرد آمایش سرزمین مطالعه موردی: پارک ملی سرخه حصار

با توجه به اینکه پراکنش گونه های گیاهی همبستگی شدیدی با عوامل فیزیکی خاک دارد، در این تحقیق با توجه به فرآیند آمایش سرزمین به بررسی ارتباط عامل فیزیکی درصد سنگریزه موجود در خاک با تنوع زیستی پراخته شد. ابتدا واحدهای اکولوژیک با روش آمایش سرزمین مخدوم تهیه شد. تعداد 20 واحد اکولوژیک در دو زون امن و سایر استفاده ها در پارک ملی سرخه حصار ا نتخاب شد که از لحاظ ویژگی های اکولوژیک شیب، جهت جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا مشترک بودند. تعداد 30 پلات 2×2 از پوشش گیاهی منطقه جهت برآورد تنوع زیستی و 3 ترانسکت موازی در ابتدا و انتهای هر واحد اکولوژیک جهت برداشت نمونه های خاک در چ هار عمق 5-20 سانتیمتر جمع آوری شد نرمال بودن و معنی دار بودن داده ها توسط آزمون همبستگی در نرم افزار SPSS 22 بررسی شد. سپس با استفاده از آزمون t مستقل به مقایسه میانگین اعداد در دو زون پرداخته شد. نتایج نشان می دهد درصد سنگریزه در زون سایر استفاده ها بیشتر از زون امن بوده و بالطبع رشد و تنوع گیاهان در این دو زون متفاوت خواهد بود، همچنین گیاهانی که در زون سایر استفاده ها بیشترین تاثیر را از درصد سنگریزه می پذیرد در عمق ها 5 تا 15 سانتیمتر رشد می کند که با ارایه راهکارهای مناسب مدیریتی می توان به احیای خاک جه رشد و تنوع گونه های گیاهی کمک کرد تا از مشکلات ناشی از کاهش تنوع زیستی در این زیستگاه جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

درصد سنگریزه ، آمایش سرزمین ، مدلسازی ، تنوع زیستی