نقش زبان و ادبیات فارسی در وحدت جهانی و راه های پیشرفت و ماندگاری

زبان همواره میدان تجلی احساسات، عواطف و تصویر آفرینی در زمینه های مختلف است و ادبیات بر همه آثار رو موضوعات ادبی اعم از شفاهی، حفظی و چاپی اطلاق می شود که در معنای کنونی به دو صورت عام و خاص مورد توجه قرار می گیرد. ادبیات ملت ها، زبان و فرهنگ آن هاست که مرزهای جغرافیایی و تاریخی را طی کرده و با دیگر ملت ها سخن می گوید. زبان و ادبیات فارسی از استوارترین بر پایدارترین فرهنگ ایرانی است که امروزه بدان تکلم و کتابت می شود و توانسته است طبق فرمایش رسول رحمت (ص) سحر و حکمت بیافریند. گسترش و وسعت زبان و ادبیات فارسی را می توان از شمال شرقی به آسیای میانه، از مشرق به چین، از جنوب به تمام شبه قاره های هند و از مغرب به سراسر اسیای صغیر دانست. علاوه بر آن زبان فارسی نه تنها بر عربی، بلکه بر زبان های لاتین، یونانیف ارمنی، قفقازی، ترکی و حتی چینی تاثیر بسزایی داشته است و شاعران و نویسندگان آنها با الهام از نوشته ای فارسی توانسته اند اثاری ماندگاری بیافرینند که از جمله آنها می توان به نیکلسون، گوته، ارنولد، ولتر به ویژه اقبال لاهوری اشاره کرد. برای دوام و ماندگاری بیشتر زبان و ادبیات فارسی و جهانی شدن آن می توان راهکارهایی را اندیشید که از آن جمله می توان ایجاد انگیزه در دانش اموزان جهت تحصیل در رشته ی زبان و ادبیات فارسی را مورد بررسی قرار داد. مجهز شدن معلم به سلاح علم و ایمان، استفاده از معلمان صاحب ذوق، خویش بیان و خوش فکر در تدریس ادبیات، رفع اشکالات ادبی کتب درسی، حایت از محققان و دانشمندان و دبیران تلاشگر، برگزاری همایش ها و نشست های معرفی و تشویق افراد خلاق، از مهم ترین عوامل ایجاد انگیزه در دانش آموزان بر ای ورود به رشته زبان و ادبیات فارسی محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

انگیزه ، پاسداری ، پیشرفت ، زبان و ادبیات ، تمدن ، فرهنگ وحدت جهانی