علت شناسی نشانه شناسی افسردگی در نوجوانان وبررسی نقش والدین به عنوان درمانگر مشترک در روان درمانی بین فردی

افسردگی به عنوان یک اختلال متعارف در میان نوجوانان اغلب شامل یک دوره بالینی فرمن عود کننده است. تجربه یک دوره افسردگی در کودکی یا نوجوانانی یک عامل خطر برای دوره های افسرده سازی آتی همچنین مشکلات روانی اجتماعی محسوب می شود. صاحب نظران علوم اجتماعی روان شناسی بر این باورند که اگر خانواده ها در زمینه های مختلف فرهنگی تربیتی، اجتماعی دارای عملکرد درستی باشند می توانند افرادی سالم بهنجار به جامعه تحویل دهند در غیر این صورت اختلالات روانی تعارضات شخصیتی در جامعه به ویژه در کودکان نوجوانان نمایان خواهد شد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش والدین به عنوان درمانگر مشترک در روان درمانی بین فردی در درمان افسردگی نوجوانان است. این پژوهش در قالب یک طرح آزمایشی(پیش آزمون-پس آزمون) با گروه کنترل اجرا گردید. شامل20 آزمودنی دختر پسر 14-18) سال)بود که به یکی از مراکز مشاوره شهر اصفهان مراجعه کرده بودند بر اساس مصاحبه بالینی آزمون های تشخیصی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده بودند در گروه آزمایش کنترل(هر گروه 10 نفر)جایگزین شدند.برنامه درمان به صورت 21 جلسه 45 دقیقه ای اجرا گردید. شامل پرسشنامه افسردگی بک بود.داده های پژوهش با استفاده از روش کوواریانس تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری بین گروه آزمایش کنترل در مولفه افسردگی وجود دارد.یافته ها نشان داد که نوجوانانی که خانواده آنها از حضورشان در فرآیند درمان حمایت کرده مشوق آن ها برای تداوم فرآیند درمان بودند،نتایج مثبت بیش تری از درمان روان درمانی بین فردی دریافت کردند.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، درمانگر مشترک ، روان درمانی بین فردی ، نوجوانان