اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر نشانه های کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر نشانه های کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون گروه گواه پی گیری یک ماهه بود.جامعه مورد مطالعه دانش آموزان پسر تا 12 ساله دچار اختلال نافرمانی مقابله ای در مقطع ابتدایی در سال 97 96 در شهر تهران مادران آن ها بود. به روش نمونه گیری در دسترس از بین 22 منطقه استان تهران، منطقه انتخاب از بین 31 مدرسه ابتدایی پسرانه دولتی واقع در منطقه 10 مدرسه تعیین از این مدارس 30 دانش آموز دچار اختلال نافرمانی مقابله ای که معیارهای ورود خروج را برآورده می کردند انتخاب شدند سپس مادران آن ها به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش طی دو ماه تحت آموزش فرزندپروری مثبت ساندرز 1999 در جلسه ساعته قرار گرفت. داده ها با اجرای پرسش نامه علایم مرضی کودکان اسپرافکین، لانی گادو،1984 در هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون پیگیری یک ماهه جمع آوری با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری های مکرر تحلیل شد.نتایج نشان داد که روش آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر نشانه های کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای موثر این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار می باشد. با توجه به این یافته ها، نتیجه گیری می شود که آموزش گروهی فرزندپروری مثبت به عنوان روشی موثر در مورد نشانه های کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای تلقی می شود. از این رو به درمانگران پیشنهاد می شود از این روش برای کاهش نشانه های کودکان دچار اختلال نافرمانی مقابله ای بهره گیرند

کلیدواژه ها:

اختلال نافرمانی مقابله ای ، فرزندپروری مثبت ، کودکان