اثر هنردرمانی مبتنی بر نقاشی درمانی بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم

مقدمه اهداف: یکی از شیوه های مداخلاتی که در حوزه های گوناگون از جمله درمان کودکان به طور خاص کودکان با اختلالات روانی اثر بخشی آن مورد تایید قرار گرفته است هنر درمانی می باشد.اوتیسم یکی از این اختلالات روانی به شمار می رود که از علایم اصلی آن نقص در تعاملات اجتماعی می باشد. بر این اساس هدف ازپژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله آموزش همزمان کودک مادر به روش نقاشی درمانی بر تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم بوده است.روش بررسی: این پژوهش از طرح های نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل 40دانش آموز12-6ساله مبتلا به اتیسم شهر تهران که در سال تحصیلی 1396در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول به تحصیل بودند مادران آنها می شد.40 نفر از کودکانی که مادرانشان داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند خودبودند واین کودکان نیز در آزمون گارز نمره ای بین85تا115کسب نموده بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمون کنترل قرار گرفتند. سپس گروه آزمون در 12 جلسه آموزش مادر-کودک به شیوه نقاشی درمانی شرکت نمودند. مجددا پرسشنامه گارز بر روی کودکان اجرا شد.نتایج:داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزارSSPS تحلیل شد.نتایج ،این فرضیه را که آموزش همزمان کودک مادر به روش نقاشی درمانی برتعاملات اجتماعی کودکان با اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد تایید می کند(0/001> P). نتایج این تحقیق اثربخشی این برنامه را برافزایش مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم فراهم نمود. نتیجه گیری: یافته های به دست آمده نشان داد آموزش مادر-کودک به شیوه نقاشی درمانی بر خودکارآمدی مادران به گونه ای معنادار اثربخش بوده است(0/001> P). بر اساس نتایج پژوهش، اثر بخشی مداخله آموزش همزمان کودک مادر به روش نقاشی درمانی، بر افزایش تعاملات اجتماعی کودکان اوتیستیک مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

اوتیسم ، تعاملات اجتماعی ، هنر درمانی