بررسی اثربخشی آموزش های مدارس قرآن بر مهارت روخوانی قرآن دانش آموزان مقطع ابتدایی (نمونه موردی: مدارس شهر بردسکن)

آموزش قرآن در برنامه های نظام آموزشی همواره مورد نظر بوده است. در یکی از آخرین آن ها، ایجاد مدارسی ویژه با نام مدارس قرآنی در دستور کار قرار گرفت که به صورت کلاس های فوق برنامه در برنامه آموزشی مدارس جای گرفته است. در این مقاله، با رویکرد تحقیقی طرح های آزمایشی کلاسیک به ارزیابی تاثیرات این آموزش ها بر روخوانی قرآن پرداخته شده است. برای این منظور، شهر بردسکن به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد و دو گروه از دانش آموزان مقطع ابتدایی این شهر به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب شدند. از هر کدام از گروه ها، پیش و پس از برگزاری این کلاس های آموزشی، آزمونی در زمینه مهارت های قرآنی، در بخش های مختلف، به عمل آمد؛ با این تفاوت که دانش آموزان گروه کنترل در این کلاس ها شرکت نکرده بودند. یافته ها نشان داد که این دوره های آموزشی تاثیر مهمی بر مهارت روخوانی دانش آموزان ابتدایی می گذارد. از روش های آماری شامل میانگین و انحراف استاندارد، نمودارهای شبکه ای، آزمون های ناپارامتری و به ویژه تحلیل کوواریانس در این نتیجه گیری استفاده شد. بر همین اساس، مشخص شد که بیشترین تاثیر، از طریق آموزش های مربوط به لحن به دست آمده است. یافته ها همچنین تفاوتی را میان دانش آموزان دختر و پسر از لحاظ میزان تاثیرگذاری نشان ندادند و تفاوت های دیده شده، معنادار نبود. به این ترتیب، می توان گفت برگزاری این دوره های آموزشی در بهبود روخوانی قرآن مجید در دانش آموزان ابتدایی تاثیر مثبتی داشته و دست کم به برخی از اهداف خود دست یافته است.

کلیدواژه ها:

مدارس قرآنی ، پیش آزمون ، پس آزمون ، گروه آزمایش ، گروه کنترل ، نمودار شبکه ای ، تحلیل کوواریانس