بررسی تاثیر روش اختلاط عمیق بر پایدارسازی پی های سطحی مستقر بر خاک های سست ماسه ای

یکی از مهمترین مسایل ژیوتکنیکی مرتبط با عملیات های عمرانی، اجرای پی و فونداسیون سازه می باشد. در این پژوهش ابتدا پارامترهای پی و محیط بررسی شده است. متغیرهای مربوط به پی اعم از طول، عرض و عمق پی مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر این پارامترها بصورت عددی و با مدل سازی پی ها در نرم افزار مبتنی بر تحلیل اجزاء محدودی بررسی شده است. همچنین پارامتر های خاک و سطح آن نیز ثابت و برابر با محیط مورد مطالعه در نظر گرفته شده است. در مرحله بعد به بهسازی خاک ماسه ای به منظور پی های سطحی پرداخته شده است. نتایج حاصل از آن نشان می دهد که به طور کلی استفاده از ستون های ماسه آهکی در پی هایی که خاک زیرشان ماسه ای و سست می باشد موجب کاهش نشست و جابه جایی می شود و در این جا با تقویت خاک و بالا بردن مقاومت آن مانع تجاوز نشست از حد مجاز آیین نامه شده است. با افزایش طول ستون ها حباب های نشست در زیر پی بزرگ تر شده و بیشتر به اعماق زمین منتقل می شود. همچنین با استفاده از ستون های ماسه آهکی تنش های زیر پی کاهش یافته و از طریق ستون ها بیشتر به اعماق زمین منتقل می شوند و موجب پایدار سازی سازه خواهد شد ضمن اینکه یکی از اهداف مهم استفاده از این ستون ها کاهش تنش های برشی وارد بر پی و انتقال آن ها به اعماق زمین بوده است.

کلیدواژه ها:

پی سطحی ، پایدارسازی پی ، بهسازی خاک ، روش اختلاط عمیق ، روش اجزای محدود