ارزیابی عملکرد ستون سنگی با در نظر گرفتن سازه ها در خاک های قابل روانگرا

در اکثر مطالعات بررسی پتانسیل روانگرایی بدون در نظر گرفتن سازه انجام می شود و بعد از آن نتایج تحلیل روانگرایی تصحیح می شوند، تا اثر سازه لحاظ گردد. اما وجود سازه باعث تغییر در توزیع اضافه فشار آب منفذی می گردد و توزیع این فشار در نواحی نزدیک سازه و دور از سازه با هم بسیار متفاوت است. همچنین، مطالعات فراوانی در خصوص استفاده از ستون سنگی به عنوان تکنیکی برای کاهش پدیده روانگرایی صورت گرفته است. اما به اثر توامان این دو عمال بر خاک توجه کمی شده است. نتایج این پژوهش یک چارچوبی را برای تحلیل فاکتورهای موثر بر خاک قابل روانگرا ارائه می دهد و بینشی را برای طراحی ستون سنگی در مناطق لرزه ای و اثر همزمان سازه فراهم می کند. تاریخچه شتاب نگاشت افقی زلزله السنترو (PGA=0.3g) برای انجام تحلیل دینامیکی انتخاب گردید و همچنین مشخصات مصالح پی، خاک ماسه ای سست با تراکم 30% و با سربار 40، 60 و 80 کیلو پاسکال مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر جهت بررسی جامع اثر ستون سنگی مانند نسبت فشار آب منفذی اضافی، تغییر شکل های افقی و قائم خاک ها در هنگام زلزله مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ستون سنگی به میزان قابل توجهی نشست را کاهش می دهد، اما تاثیر ناچیز در کاهش تغییر شکل های افقی دارد، بنابر این نمی تواند تحت اثر همزمان جابجایی افقی و قائم عملکرد مناسبی از خود نشان دهد، هر چند که می تواند سبب کاهش فشار آب منفذی اضافی شود.

کلیدواژه ها:

ستون سنگی ، روانگرایی ، سازه ، نسبت فشار آب منفذی اضافی ، تغییر شکل های افقی و قائم ، خاک قابل روانگرا