نقش تعدیل کننده اجتناب تجربه ای در رابطه بین آشفتگی روانشناختی و مصرف سیگار و قلیان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده اجتناب تجربه ای در رابطه بین آشفتگی روانشناختی (افسردگی و اضطراب) و مصرف سیگار و قلیان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تماان نوجوانان شهر تبریزدر سال 1396 با تعداد نامحدود نفر بود. برای تعیین حجم نمونه، از فرمول کوکران نامحدود 384 استفاده شد. برای انتخاب نمونه آماری از از روش نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای استفاده گردید ، بدین منظور، مناطق مختلف شهر تبریز بر اساس ویژگی های جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی به سه بخش شمالی، میانی و جنوبی ( به چند خوشه) در هر خوشه چند بلوک تقسیم گردید و به روش نمونه برداری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اجتناب تجربی گامز ، چمیلسکی، کتوو، راجرو و واتسون 2011 ، تست وابستگی به نیکوتین فاگرشتروم، کیم، پرویتی و بارخام 1996 ، پرسشنامه افسردگی بک، استیر و براون 1996 و پرسشنامه اضطراب بک اپستین براون و استین 1988 بود. پس از حذف 30 پرسشنامه مخدوش داده های 354 نفر با استفاده از روش الگویابی معادله های ساختاری تحلیل شد. نتایج: ضرایب مسیر غیر مستقیم بین مولفه های اضطراب P=0/018 , β=0/325 افسردگی P=0/021, β=0/398 با مصرف سیگار و قلیان و بین اجتناب تجربی با مصرف سیگار و قلیان مثبت و معنادار بود. P=00/001, β=0/387 اجتناب تجربی از راهبردی ناشی می شود که مشخصه آن آشفتگی افکار، خاطره ها و فعالیت هایست و در درازمدت نشانه های افسردگی و اضطراب را به دنبال دارد اجتناب تجربی ممکن است پاسخ به درمان را در افراد افسرده و مضطرب تحت تاثیر قرا ردهد از این رو تمرکز بر اشفتگی روانی روی به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

اجتناب تجربی ، اضطراب ، افسردگی ، سیگار ، قلیان