آمادگی تغییر و یادگیری سازمانی (مورد مطالعه: شهرداری تهران)

در دنیای امروز تغییرات وجه مشترک تمامی عرصه های زندگی است و تلاش برای رویاروییصحیح با آن از مهمترین چالش های فراروی بشر و پدیده های مربوط به آن به شمار می رود. سازمان ها برایآنکه به بقای خود ادامه دهند، باید سرعت یادگیریشان بیشتر از درجه تغییرات محیطی باشد و این امراهمیت یادگیری سازمانی را بیشتر نمایان می سازد. هدف این پژوهش بررسی رابطه آمادگی تغییر ویادگیری سازمانی است که بدین منظور از پژوهش توصیفی همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهششامل تمام کارکنان حوزه معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بود که از آن میان نمونه ای به حجم265 کارمند برآورد شد. نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعیین شد. یه منظور جمع آوریاطلاعات از دو پرسشنامه آمادگی تغییر دونهام و همکاران (شامل 17 گویه) و نیز یادگیری سازمانی کریشنا(شامل سه زیرمقیاس مربوط به واکنش شناختی، واکنش عاطفی و تمایل رفتاری) استفاده شد. برای تحلیلداده ها از آماره های توصیفی همچون میانگین و انحراف استاندارد و آماره های استنباطی همچون تیتکنمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده- استفاده شد. نتایج نشان داد بین آمادگی تغییر و یادگیری سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. در میان مولفه های آمادگی تغییر، مولفه واکنش عاطفی ازبیشترین قدرت پیش بینی برخوردار بود و مولفه تمایل رفتاری در رتبه دوم قرار گرفت. همچنین نتایج حاکیبود که میان کارکنان زن و مرد معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران از نظر آمادگی برای تغییرتفاوت معناداری وجود ندارد. این مقاله علاوه بر تایید فرضیه ها و غنی سازی بیشتر ادبیات مربوط به حوزهآمادگی تغییر و یادگیری سازمانی به مدیران شهرداری تهران در تصمیم سازی و بهبود وضعیت سازمان خودیاری می رساند.

کلیدواژه ها:

آمادگی تغییر ، یادگیری سازمانی ، سازمان یادگیرنده