مقایسه ویژگی های مغناطیسی نانوذرات فریت MnFe2O4 ساخته شده به دو روش تجزیه حرارتی و حلال گرمایی

در این تحقیق به بررسی ویژگیهای مغناطیسی نانوذرات فریت 4O2MnFe ساخته شده به دو روش متفاوت پرداخته شده است. در روش اول، نانوذرات فریت منگنز به روش تجزیه حرارتی و با حرارت دادن نیترات های فلزی ساخته شدند. و در روش دوم نانوذرات به روش حلال گرمایی با استفاده از تری اتیلن گلیکول (TEG) تهیه شدند. نانوذرات سنتز شده با روشهای مختلفی مشخصه یابی شدند. این روش ها شامل اندازه گیری الگوی پراش پرتوی ایکس، طیف فروسرخ، تهیه عکس های میکروسکوپ الکترونی عبوری و همچنین اندازه گیری منحنیهای پذیرفتاری مغناطیسی در بسامدهای مختلف و پسماند مغناطیسی در دمای 003 و 5 کلوین میباشد. نتایج منحنی حلقه پسماند، مغناطش و پذیرفتاری مغناطیسی نمونه ها بیانگر نقش موثر حلال TEG روی بهبود ویژگی های مغناطیسی نانوذرات فریت میباشد. این آزمایشها نشان میدهد که در دمای 003 کلوین، مغناطش اشباع نمونه ساخته شده به روش حلال گرمایی 64 درصد بیشتر از نمونه ساخته شده به روش تجزیه حرارتی است. این اختلاف در دمای 5 کلوین، به 06 درصد رسید. اندازه گیری پذیرفتاری مغناطیسی و منحنی های مغناطش در دو مد سردسازی با اعمال میدان (FC) و بدون اعمال میدان (ZFC) نشان داد که نانوذرات ساخته شده به روش حلال گرمایی دارای ویژگی ابرپارامغناطیسی بوده و با کاهش دما به حالت قفل شده میروند . در حالی که نمونه ساخته شده به روش تجزیه حرارتی دارای برهمکنش های قوی بین ذره ای بوده و در دماهای پایین رفتار شیشه ابراسپینی از خود نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات فریت ، 4O2MnFe ، پوششدهی پلیمری ، ابرپارامغناطیس ، شیشه ابر اسپینی