بررسی شاخص خشکسالی آیوا در استان گیلان و ارایه مدل طبقه بندی خشکسالی براساس آن

خشکسالی یک پدیده فیزیکی استکه معمولا با کاهش بارندگی و افزایش دما همراه است. خشکسالی و کمبود آب میتواند خسارتهای مادی و معنوی زیادی را به منابع آب، صنعت، کشاورزی، و مراتع و جنگلها وارد کند. لذا شناخت لازم از این پدیده و پایش و مدلسازی آن به منظور برنامه ریزی و مدیریت آن میتواند زیانهای ناشی از این پدیده را کاهش دهد. هدف این تحقیق بررسی شاخص خشکی آیوا در استان گیلان و ارایه یک مدل طبقه بندی خشکسالی (طبقه بندی دوره های کمترین تنش خشکی، بیشترین تنش خشکی و تنش خشکی متوسط) میباشد. برای انجام این تحقیق ایستگاه های رشت، بندرانزلی و آستارا از استان گیلان انتخاب شد و داده های سری زمانی دما و بارش آنها تهیه گردید. سپس شاخص خشکی آیوا برای ایستگاه های منتخب محاسبه شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای ساخت مدل طبقه بندی خشکسالی، از شبکه عصبی احتمالاتی (PNN) استفاده شد و یک مدل بر این اساس تهیه گردید. برای تعیین مقدار بهینه پارامترهای مدل ارایه شده، از سعی و خطا و اعتبار سنجی متقابل استفاده شد. برای بررسی عملکرد مدل ارایه شده نیز از معیار خطا استفاده گردید. بر اساس نتایج این تحقیق مدل ارایه شده براساس شاخص خشکی آیوا میتواند با دقت بالا دوره های کمترین تنش خشکی، بیشترین تنش خشکی و تنش خشکی متوسط را شناسایی و طبقه بندی نماید.

کلیدواژه ها:

خشک سالی ، طبقه بندی خشکسالی ، شاخص خشکی آیوا ، شبکه عصبی احتمالاتی