الگو مداری نخبگان وتاثیر آن در تربیت دینی بر اساس آموزه های وحیانی

مقدمه: تربیت در فرهنگ دینی تابع عوامل متعددی همچون نقش الگوسازی نخبگان می باشد. ویکی از مهمترین روشهای تربیتی قرآن کریم ، ارایه الگوهای موفق وبیان ویژگی های آنان در جهت تربیت و رشد انسان است.در ادبیات قرآن ،بازنمود راه زندگی ، یک راهبرد فرهنگی در راستای هدف استراتژیک حیات، یعنی دستیابی به نگاه توحیدی است. هدف: تبیین شاخصه های الگویی وبازخورد آن در جامعه در راستای تربیت دینی می باشد.روش: از متون دینی و تربیتی و به شیوه تحلیلی برمبنای اسناد کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها و نتایج: ارایه ی مهارتهای خاص زندگی بر مبنای قوانین متافیزیکی، خودمنجر به کیفیت زندگی و تعامل واقعی انسان می گردد. در این مقاله به مبانی تعالی فکری ازجمله : تعقل محوری، معناگروی، توجه به مراتب طولی هستی، کمال گرایی، درک قانون علیت، نگرش توحیدی و به گزینی و همچنین به مولفه های رفتاری سبک زندگی قرآنی از جمله: نظام عقیدتی وحیانی، نظام ارزش ایده آل و عبودیت به عنوان سبک زندگی دینی اشاره شده و در بخش سوم آن، به مقوله ی کیفیت زندگی در قرآن ومولفه های آن از جمله: گذر از عالم ماده، فهم ظرایف و حکمت هستی، مدیریت توحیدی و انسان متاله و در پایان به معرفی الگوهای عینی قرآن که هرکدام نماد یک ارزش از حیات الهی و انسانی هستند ، پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

الگوهای تربیتی ، قرآن ، تعالی فکری ، سبک و کیفیت زندگی