ارزیابی روش های سنجش از دور در تجزیه زمانی- مکانی و فضایی پدیده ریزگرد با استفاده از سنجنده MODIS (مطالعه موردی: استان خوزستان)

هواویزهای موجود در جو، یکی از منابع اصلی آلودگی هوا به شمار می روند. در سال های اخیر با ورود ریزگردهای عربی به داخل کشور شاهد افزایش ذرات معلق و آلودگی هوا در مناطق غربی کشور هستیم. با استفاده از تلفیق آنالیزهای آماری و مکانی در GIS می توان تجمع مکانی آلاینده ها را در سری های زمانی مختلف بررسی کرد. در این مطالعه به کمک تکنیک دور سنجی و GIS و استفاده از آنالیزهای چند متغیره و تحلیل اکتشافی داده ها، با استفاده از محصول ضخامت نوری هواویز، سنجنده مادیس و متغیرهای محیطی اقدام به استخراج و مدل سازی ذرات معلق کمتر از ده میکرون در دو بازه زمانی ساختی و روزانه شده است. به منظور مدل سازی ذرات معلق از ترکیب فیلتر میانگین و محاسبات همسایگی استفاده شد که سبب افزایش ضریب تعیین و بهبود مدل سازی شدند. نتایج بدست آمده در این مرحله نشان داد که بازه زمانی ساعتی ضریب تعیین بالاتری نسبت به بازه روزانه نشان می دهد. بعد از برازش مدل های بهینه، خروجی های مدل در محیط GIS ترسیم شدند. به منظور پهنه بندی مناطق مخاطره آمیز پدیده ریزگرد با استفاده از محصول AOD سنجنده مادیس با تلفیق مقادیر میانگین، انحراف معیار و ماکسیمم، ضخامت نوری هوایزها، نقشه پهنه بندی نواحی مخاطره آمیز پدیده ریزگرد به شش طبقه خیلی کم، کم، متوسط، زیاد، خیلی زاد و بحرانی تقسیم شد.

کلیدواژه ها:

ریزگرد ، سنجنده مادیس ، آنالیزهای چند متغیره و تحلیل اکتشافی داده ها ، AOD