بررسی شکل گیری غزل در قالب بیان ادبیات غنایی

قالب غزل در طول چند صد سالی که از عمر پر فراز و نشیب خود سپری کرده، همواره شاهد تغییر و تحولاتی در محتوا و ساختار خود بوده است. یکی از سرشار ترین حوزه های شعر فارسی و یکی از مهم ترین قالب های بیان انواع ادب غنایی، غزل است که موضوع ویژه و مرزبندی شده ای ندارد و می تواند در سرایش هر مضمونی به کار آید. برخی از شاعران که مبارزان راه آزادی ومشروطه خواه بودند، این قالب را با شعارهای ادبیات کارگری و مسایل اجتماعی درآمیختند تا بدین وسیله تغییراتی در وحدت موضوعی غزل به وجود آمد. غزل پس از افسانه نیمایوشیج، در جریان های غزل میانه و غزل نو و غزل فرانوین در ساخت و شکل شعر، تحولاتی را به خود دید. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی، با بررسی غزل، نوآوری ها و ضعف و قوت های شکل درونی و بیرونی آن تا مشروطیت تحلیل شده است . با مطالعه سیر غزل درمی یابیم به مرور زمان، مضامینی غیر ازمضمون عاشقانه در غزل وارد شده و با توجه به نوع مضمون، صورت های متفاوت غزل، ازجمله غزل مدحی، غزل انتقادی، و غزل تعلیمی شکل گرفته است

کلیدواژه ها:

غزل ، غزل روایی ، غنا ، ساختار