بررسی بر هم کنش شوری و نیتروژن در افتابگردان (Helianthus annuus cv. Record)

در دو آزمایش جداگانه و مشابه یکدیگر در محیط هیدروپونیک ( محیط مایع) در محلول غذایی هوگلند تمام قدرت میزان بردباری نسبی گیاهان آفتابگردان به شوری و تاثیر کاربرد نیتروژن بر میزان این بردباری بررسی شد. دانه رست های آفتابگردان رقم رکورد در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار کشت شدند. فاکتور اول شامل سه سطح شوری ( NaCl) صفر، 50 و 100 میلی مولار و فاکتور دوم شامل سه سطح نیتروژن NH4NO3 صفر، 1 و 3 میلی مولار بود. تیمارهای آزمایش ( شوری و نیتروژن) در مرحله دو برگی د رمحیط غذایی بالا اعمال گردید. سه هفته بعد از کاربرد تیمارها نسبت به برداشت آزمایش اقدام شد و پارامترهای رشد مانند طول ساقه، وزن تر و وزن خشک اندام هوایی تعیین گردید. افزون براین تعداد برگ، وزن تر و سطح برگ نیز تعیین شد. میزان کلروفیل بعد از هموژنیزه کردن یک گرم برگ در استن هشتاد درصد و صاف نمودن عصاره و خواندن جذب نوری آن در طول موجهای 663، 645 و 652 با اسپکتروفتومتر اندازه گیری شد. با استفاده از اتر نفت و دی اتیل اتر رنگیزه های بتا کاروتن و گزانتوفیل جدا گردید و جذب نوری آنها در طول موج 445 با اسپکتروفتومتر خوانده شد. با استفاده از روش فنل - اسید سولفوریک میزان قندهای محلول و نامحلول درنمونه های خشک شده برگها تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، بتا کاروتن ، شوری ، قندهای محلول ، قندهای نامحلول ، کلروفیل ، گزانتوفیل ، نیتروژن