رکود هنرهای بومی از منظر سرمایه ی اجتماعی (مطالعه ی موردی: قالی کرمانشاه)

هنر بومی، دارای مرز معین فرهنگی است که به دلیل حضور دلالت های محیطی آن را هنر بومی می نامند.افراد بومی از طریق آن خود را از فرهنگ و هنر های غیر بومی متمایز می کنند. هدف، تحلیل رکود قالیبومی کرمانشاه از منظر سرمایه ی اجتماعی است. پژوهش به روش توصیفی– تحلیلی است. بنابر یافتهها، گرایش افراد به هنر های بومی در جوامع سنتی و قومی تحت تاثیر سرمایه ی اجتماعی و مولفه هایاعتماد، همبستگی و مشارکت سنتی بوده و تغییر ساختارهای سنتی زندگی قالی بافان بومی با کاهش سرمایهاجتماعی درون گروهی موجب تغییر تولیدات بومی شده است.

کلیدواژه ها:

هنر بومی ، سرمایه اجتماعی ، اعتماد ، همبستگی ، مشارکت ، سرمایه فرهنگی ، قالی کرمانشاه