راهکارهای سیاستی برای تقویت نظام مالیاتی اختراعات در ایران: رویکردی تطبیقی

در سال های اخیر دانش و فناوری به عنوان مهمترین فاکتورهای رشد و توسعه اقتصادی مطرح شده اند. در همین راستا دولت ها با توجه به قابلیت ها و امکانات خود، ابزار های مختلفی برای حمایت از توسعه دانش و فناوری ارایه کرده اند و به موازات آن، تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات نیز اهمیت بیشتری یافته است. از این رو، ابزارهای حمایت از تجاری سازی نیز مورد توجه سیاستگذاران قرار گرفته است. یکی از این ابزارها که در سال های اخیر در کشورهای مختلف به کار رفته مشوق های مالیاتی برای درآمدهای حاصل از اختراعات است. این مشوق ها به شکل کاهش یا معافیت مالیاتی برای درآمد حاصل از اختراعات ارایه می شوند. در ایران موضوع معافیت های مالیاتی اختراعات و اکتشافات در ماده (144) قانون مالیات های مستقیم مطرح شده است؛ که به موجب آن، درآمد حاصل از اختراعات ثبت شده به مدت 10 سال از پرداخت مالیات معاف است. عدم شفافیت در دامنه شمول قانون یعنی عدم تصریح مخترعین حقیقی یا حقوقی، نادیده گرفتن انواع دارایی های فکری مانند طرح ها و علایم تجاری در متن قانون، شفاف نبودن تعریف درآمد ناشی از فعالیت های پژوهشی و تحقیقاتی از سایر درآمدها و عدم توجه به بخش کسب و کار خصوصی و تعاونی در کنار مراکز پژوهشی و تحقیقاتی، درآمدهای حاصل از فروش دارایی های فکری و بهره مالکانه، فعالیت های تحقیق و توسعه در خارج از کشور و سقف سود شرکت، ازجمله مواردی است که می توان در اصلاح ماده (144) و آیین نامه اجرایی آن مدنظر قرار داد.

کلیدواژه ها:

نظام مالیاتی اختراعات ، قانون ، مطالعه تطبیقی ، ایران