تاثیر تمرینات هوازی بر احساس سیری و سطح پلاسمایی PYY استراحتی پس از فعالیت وامانده ساز

پپتید روده ای PYY،است که در تنظیم دریافت غذا نقش اساسی دارد. با اینحال تغییرات PYY ورابطه آن با احساس سیری پس از سازگاری با تمرینات هوازی ناشناخته است. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر احساس سیری و مقدار PYY پلاسمای زمان استراحت و ناشی از ورزش واماندهساز بود. 23 مرد (میانگین سنی19/58 - 2/12 سال، میانگین شاخص توده بدنی 21/63 - 2/7 کیلوگرم بر متر مربع، میانگین وزن 64/86 - 6/46 کیلوگرم) بهطور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی تمرینات هوازی را با شدت60-85درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. 72ساعت پیش و پس از هشت هفته تمرینات هوازی، جلسه ورزش وامانده ساز انجام گرفت. چهار مرحله خون گیری در حالت غیرناشتا، پیش و پس از ورزش وامانده ساز انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات هوازی بر مقادیر PYY پلاسما (P=0/71) و احساس سیری زمان استراحت و ناشی از ورزش واماندهساز (P=0/55) اثر معناداری نداشت و سبب کاهش معنادار مقادیر لاکتات ناشی از ورزش وامانده ساز شد. عدم تغییر وزن بدن و عدم ایجاد تعادل منفی چشمگیر، از دلایل احتمالی عدم تغییر PYY و احساس سیری در اثر تمرینات هوازی است. بهنظر میرسد برای تغییر احساس سیری و PYY حجم و شدت تمرینات باید زیاد باشد و این دو شاخص ثبات زیادی دارند.

کلیدواژه ها:

PYY ، احساس سیری ، تمرینات هوازی ، ورزش وامانده ساز