سینما پژوهی عصب شناسانه (عصب شناسی شناختی و مطالعات سینمایی)

این مقاله به توصیف روشی جدید برای ارزیابی تاثیر یک فیلم بر فعالیت مغزی تماشاگران می پردازد. در این روش، فعالیت مغز در خلال تماشای آزاد فیلم ها از طریق تصویربرداری کارکردی به شیوه تشدید مغناطیسی (Functional Magnetic Resonance Imaging) (اف ام آر آی) اندازه گیری می شود و به منظور ارزیابی شباهت در زمان پاسخ دهی و منطقه پاسخ دهنده مغز در بین مخاطبان هنگام تماشای فیلم از تحلیل همبستگی میان سوژه ای (Inter-subject Correlation) (آی اس سی) استفاده می شود. نتایج تحقیقات ما نشان می دهند که بعضی از فیلم ها می توانند به مقدار زیادی فالیت مغزی و حرکات چشمی بینندگان را کنترل کنند. با وجود این، یافته های فوق برای انواع مختلف محصولات متحرک تصویری مصداق ندارد و میزان کنترل فعالیت های مغزی بینندگان به تبع محتوا، تدوین و سبک کارگردانی فیلم متفاوت است. به نظر ما (آی اس سی) می توانند در حوزه مطالعات سینما به عنوان یک ابزار سنجش کمی عصب شناختی، مفید واقع شود و از آن به منظور سنجش تاثیرات سبک های مختلف تولید فیلم بر مغز تماشاگران استفاده شود؛ (آی اس سی) همچنین می تواند روش ارزشمندی برای ارزیابی بهتر محصولات در صنعت فیلم سازی و سینما باشد. در نهایت ما به این نتیجه رسیده ایم که این روش بانزدیک کردن دو رشته کاملا متفاوت و دور از هم عصب شناسی شناختی و مطالعات سینما میتواند دریچه ای به سوی یک فضای بین رشته ای جدید به نام سینما پژوهی عصب شناسانه (Neurocinematic Study) باز کند.

کلیدواژه ها:

، (اف ام آر آی) ، همبستگی میان سوژه ای ، نظریات سینمایی شناختی ، عصب شناسی اجتماعی ، کنترل شناختی