ارزیابی امکان حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی به وسیله عصاره پوست پرتقال

توانایی باکتری ها در تحمل pH های پایین از جمله خصوصیات مهمی است که به زنده مانی باکتری در محیط های مختلفکمک می نماید. لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 توانایی زیادی در زنده مانی در محیط های اسیدی دارد.در مطالعه حاضر توانایی عصاره پوست پرتقال جهت حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 بهشرایط اسیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلول های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 (باتعداد تقریبی (5)10 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی لیتر) به محیط های TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به وسیلهاسیدهای استیک و لاکتیک به طور جداگانه و حاوی غلظت های 0/5 و 1 درصد از عصاره پوست پرتقال تلقیح شدند. تعدادباکتری های زنده قبل و پس از 6 ساعت مواجهه با محیط به روش کشت سطحی بر روی محیط TSA شمارش گردید. براساس نتایج این تحقیق غلظت 0/5 درصد عصاره پوست پرتقال تاثیری بر میزان زنده مانی باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در شرایط اسیدی مورد آزمایش نداشت (p> 0/05). اما غلظت 1 درصد عصاره پوست پرتقالتوانست که سلول های لیستریا مونوسیتوژنز را به pH های 4 و 5 ایجاد شده توسط اسید لاکتیک و اسید استیک حساسترکند (p<0/05). نتایج مشابهی در مورد اشریشیا کلای O157:H7 به دست آمد. بنابراین غلظت 1 درصد عصاره پوستپرتقال میتواند میزان غیرفعال شدن باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در طی مواجهه باpH های پایین و اسیدهای آلی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

لیستریا مونوسیتوژنز ، اشریشیا کلای O157:H7 ، عصاره پوست پرتقال