عوامل اثرگذار بر فرایند کناره گیری از ورزش قهرمانی در ورزشکاران بازنشسته ی ایرانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط برخی فاکتورهای ورزشی (ارزیابی ذهنی در مورد موفقیت های ورزشی، کناره گیری داوطلبانه و تدریجی، و برنامه ریزی قبلی برای زندگی پس از ورزش) و غیر ورزشی (وضعیت تحصیلی و سن) با کیفیت فرایند کناره گیری از ورزش بود. شرکت کنندگان٬ 53 ورزشکار مرد سابق کشور (با دامنه ی سنی 23 تا 52 سال) بودند که حداقل پنج سال پیش دوران ورزش قهرمانی آنان به پایان رسیده بود. با دید گذشته نگر، تجربیات و عکس العمل های این ورزشکاران از بازنشستگی ورزشی، با استفاده از پرسشنامه کناره گیری از ورزش قهرمانی توصیف شد. یافته های حاصل از پرسشنامه مشخص کرد ورزشکاران تحت بررسی در سطوح شغلی، روانی اجتماعی و شخصیتی، مشکلاتی را درباره ی کیفیت بازنشستگی خود تجربه کردهاند. بر طبق نتایج، کیفیت فرایند کناره گیری از ورزش با ارزیابی شرکت کنندگان از موفقیت های ورزشی،داوطلبانه بودن کناره گیری و سطح تحصیلات آنان همبستگی معنادار دارد. در حالی که همبستگی بین برنامه ریزی پیش از بازنشستگی، کناره گیری تدریجی و سن با کیفیت سازگاری معنادار نشد. تحقیق ما در مجموع نشانگر این است که کناره گیری از ورزش رویداد مهمی است که می تواند اثرات زیادی بر زندگی ورزشکار داشته باشد و اینکه کیفیت سازگاری با بازنشستگی ورزشی چندوجهی و پیچیده است.

کلیدواژه ها:

بازنشستگی ورزشی ٬ دوران کناره گیری از ورزش ٬ زندگی پس از ورزش ، ورزش قهرمانی