یادگیری تک کوششی در تکالیف حرکتی: تاثیر پیچیدگی و سازمان مهارت در یادگیری زمان بندی نسبی و مطلق

تداعی بین الگویی از محرک ها و پاسخ صحیح، در نتیجه تنها یک بار همایندی این دو و به شناخته تک کوششی یا یادگیری بینشی حداکثر رسیدن نیرومندی این ارتباط، با عنوانمی شود. هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر پیچیدگی و سازمان بر مشاهده پدیده یادگیری تک کوششی در چهار تکلیف حرکتی با زمان بندی متوالی متفاوت بود. پیچیدگی، باافزودن یک بخش به تکلیف ساده و سازمان، با افزایش ارتباط زمانی بین قطعات تغییر کرد. شرکت کنندگان داوطلب N=75 موظف بودند الگوهای ارایه شده را با حفظ زمان بندی مطلق و نسبی تولید کنند. در مرحله اکتساب، چهار دسته کوشش دوازده تایی همراه با بازخورد تمرین شد. آزمون یادداری شامل یک دسته کوشش دوازده تایی بدون بازخورد بود که 10دقیقه بعد گرفته شد. تحلیل نتایج آزمون یادداری نشان داد پیچیدگی و سازمان تکلیف بر تعداد کوشش ها و میزان خطایی که در مورد زمان بندی مطلق یادگیری تک کوششی در آنمشاهده شده اثر معنی داری نگذاشت، در حالی که تنها وقتی سازمان تکلیف کم بود، پیچیده تر شدن تکلیف باعث شد میزان خطای زمان بندی نسبی افزایش یابد. نتایج، جداییسازوکارهای کنترلی درگیر در زمان بندی نسبی و مطلق را تایید کرد.

کلیدواژه ها:

مهارت آموزی ، یادگیری تک کوششی ، زمان بندی نسبی ، زمان بندی مطلق