تحلیل الگوی آتریم ها در بهینه سازی مصرف انرژی دراقلیم های سرد

انقلاب های صنعتی در اورپا، رشد و گسترش کاربری ها، بناهای نوظهور و افزایش مصارف انرژی در معماری را بدنبال داشت. تبعات ناشی از آن بشر را به فکرطراحی مناسب، کارا و همساز با اقلیم واداشت. یکی از این روش ها استفاده از فضای آتریمی در رویکرد معماری پایدار است. دراین نوشتار ابتدا به تعاریفی بر اساس اهداف، شرایط و دیدگاههای مختلف فضای آتریم پرداخته شده است.شیوه تحقیق روش تحلیلی- توصیفی است. سعی نوشتار برآن است تا با شناسایی و بازبینی به جهت گیری مناسب آتریم ها، الگوی مناسبی طرح گردیده باشد. آنچه در بیان الگو مورد کنکاش قرار گرفت توجه به شرایط اقلیمی مناطق سرد است. جهت گیری آتریمها به گونه ای است تا بهترین دریافت را از لحاظ انرژی خورشیدی و نور داشته باشند. سپس راهکارهایی در نهادینه سازی این مهم در معماری پایدار و در اقلیم سرد مطرح شد. نمودهای عناصر پایداری درجهت کارایی مناسب تر آتریم ها مورد کاربست پژوهش قرار گرفته است. با اشاره به رویکردهای مورد نظر، نتیجه تحقیق اینگونه بیان شده است:1. این فضا با تامین منابع انرژی طبیعی، نقش موثری دربهینه سازی مصرف انرژی در معماری پایدار ایفا میکند. 2. آنچه باید در طراحی یک آتریم در اقلیم سرد مورد توجه قرار گیرد نقش موثر اقلیم و نگرش صحیح به آن، توسط طراح است.نتایج پژوهش حاضر نشان از آن دارد که طراحان، نهادها وگروه های دخیل در امر انرژی می توانند با توجه و تعمیق در این فضای موثر معماری، راهکارهایی نوینی در امر کاهش مصرف منابع انرژی در مناطق سرد ایران اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

آتریم ، اقلیم ، معماری پایدار ، انرژی ، انرژی خورشیدی