بررسی نقش فضاهای بازساختمان به مثابه شش های تنفسی درادامه حیات این موجود زنده

به منظور خلق فضاهای کارامدتر و ارتقای سطح کیفی فضای زندگی این پژوهش ضمن اشاره به مفاهیم پایداری وتوسعه پایدارواهداف آن به واکاوی معماری پایدارپرداخته و ارتباط طبیعت معماری و انسان را بررسی می نماید و بانگاهی متفاوت به ساختمان به عنوان موجودی زنده لزوم برقراری ارتباط فضای باز با فضای زندگی انسان را یاداوری می کند سپس بانگاهی به فضای زندگی مسکونی انسان همچون پیکره ای انسانی به بررسی نقش شش های آن فضاهای باز به روش مدرن و امروزی درقالب آتریوم ها می پردازد روش تحلیلی این مقاله مبتنی برروش تحلیلی توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده ازروش اسنادی جمع اوری شده است درادامه با بیان دو نمونه موردی ازپروژه های مسکونی طراحی شده مطالب ارایه شده را تحلیل و تکمیل نموده و اثرات آنها را بررسی می نماید نتایج بدست آمده ازاین پژوهش باهدف معماری پایداربه اصلاح و بهبود رابطه انسان طبیعت و معماری به کمک این فضاهای میانجی می پردازد