ابن فارض

ابن فارض حموی 632-576 ه. ق بزرگ ترین شاعر متصوف در زبان عربی است. وی در حماه زاده شد و به سنین جوانی در آنجا به تحصیل و سلوک مشغول بود . پس از آن، به اشاره ی کی مرشدگمنام راهی مکه شد و پانزده سال در آنجا به سیر مراحل باطنی و عبادت و ریاضت پرداخت و آنگاه باز به اشاره ی همان عارف به مصر بازگشت؛ تا آخر عمر در آنجا با همفکران خود ازجمله - مهاجران ایرانی- و تنظیم دیوان خود، خصوصا شاهکارش تاییه الکبری، مشغول بود تا در عالی ترین حالت وجد به دیدار خدا شتافت و در گورستان مقطم قاهره مدفون شد. ابن فارض از زمان زندگی اش شهرت یافت و پس از مرگ، مشروح متعدد بر دیوان وی نگاشتند که چون شارحان از پیروان ابن عربی بودند ابن فارض را نیز همچون ابن عربی وحدت وجودی انگاشته اند، حال آنکه به وحدت شهود نزدیک تر است. در دیوان ابن فارض، بر عشق و محبت و توجه به زیبایی ها که تجلی صفات الهی است و یگانگی همه ادیان راستین و همزیستی مسالمت آمیز انسانی تاکید شده است و ترجمه ی اشعارش در دو قرن اخیر مورد توجه و اقبال قرار گرفته است و آوازهی جهانی یافته است. البته ابن فارض منتقدانی هم داشته اما بر روی هم از چهره های شناخته شده ی فرهنگ اسلام و عرفان است

کلیدواژه ها:

ابن فارض ، دیوان ابن فارض ، تاییه الکبری ، ابن فارض و ابن عربی