تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت دانش آموزان پایه هفتم(نمونه موردی: کلاس تدریس زبان، مدرسه عفاف روستای حاجی آباد منطقه سرباز)

هدف پژوهش حاضر، تاثیر آموزش درس زبان انگلیسی به روش تدریس بدیعه پردازی بر میزان خلاقیت و یادگیری دانش آموزان پایه هفتم می باشد. این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه هفتم مدرسه عفاف حاجی آباد تشکیل می دهند که 20 نفر می باشند. دانش آموزان به دو گروه تقسیم شده و در دو کلاس به دو شیوه سنتی و بدیعه پردازی آموزش می بینند. ابزارهای این پژوهش سه آزمون استاندارد طراحی شده از کتاب اینتراکشن می باشند. نتایج پژوهش نشان می دهد که دانش آموزانی که با شیوه بدیعه پردازی آموزش می بینند عملکرد مطلوب تر نسبت به دیگر دانش آموزان دارند و تفاوت معناداری بین دو گروه بررسی شده، وجود دارد. در نهایت پیشنهاد شده است که شیوه بدیعه پردازی جای شیوه سنتی را در تدریس بگیرد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، بدیعه پردازی ، خلاقیت ، پایه هفتم ، زبان انگلیسی