تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای گندم در شرایط دیم، آزمایشی با سه تکراردر ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور اول شامل سطوح آبیاری (آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی، خوشه دهی و عدم آبیاری یا (کشت دیم)، فاکتور دوم شامل کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (تلقیح بذر با آزوسپریلیوم، کاربرد میکوریز، کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم و بدون کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد) بود. نتایج نشان داد آبیاری موجب افزایش ارتفاع بوته و طول سنبله در مقایسه با شرایط دیم شد، طول سنبله در آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی نسبت به شرایط دیم 7/43 درصد افزایش نشان داد. از نظر کاربرد کودهای زیستی تیمار کاربرد میکوریز با میانگین 7/66 سانتی متر بیشترین و تیمار شاهد کمترین طول سنبله را دارا بود. آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی و خوشه دهی نسبت به کشت دیم به ترتیب موجب افزایش 22/93 و 16/66 درصدی عملکرد بیولوژیک گردید. تنش خشکی موجب کاهش 19/85 و 21/67 درصدی عملکرد نسبت به آبیاری تکمیلی در مرحله خوشه دهی و آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی شد.