بررسی رابطه سبک های فرزندپروری با تاب آوری و خودکارآمدی نوجوانان

شیوه فرزندپروری، عاملی اثرگذار است که نقش مهمی در رشد کودکان و سلامت روان آنان ایفا میکند و کیفیت رابطه والد-کودک اثر معناداری روی ابعاد زندگی افراد دارد. هدف این پژوهش تعیین رابطه بین شیوه های فرزندپروری با خودکارآمدی و تاب آوری نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی شهر تهران بود که در سال تحصیلی 94-95 مشغول به تحصیل بودند. نمونه نهایی پژوهش 384 نفر از دانش آموزان بود 193) دختر و 193 پسر) که به روش نمونه گیری خوشهای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های فرزندپروری بامریند، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شوارزر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین شیوه فرزندپروری والدین با خودکارآمدی و تابآوری دانشآموزان رابطه معنادار وجود دارد . در مجموع شیوه فرزندپروری مقتدرانه به طور قوی تری میتواند خودکارآمدی و تاب آوری را در نوجوانان پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، تاب آوری ، خودکارآمدی