در آغوش عشق شیرین مطالعه پدیدارشناختی فضای عاشقانه و ارتباط آن با حجاب در سه صحنه عاشقانه در منظومهخسرو و شیرین نظامی

؛ منظومه خسرو و شیرین از ناب ترین منظومه های عاشقانه فارسی است، که در آن نظامی گنجوی با هنرمندی تمام یکی از عشق های اساطیری ایرانی را به نمایش میگذارد. شیرین، پاک بانوی ایرانی دل در گرو شاهزاده خسرو می نهد، با این حال ایندلباختگی، هرچه بیشتر او را در میان هاله ای از حجاب و پاکدامنی قرار میدهد، اما این حجاب عاشقانه چگونه در منظومهخسرو و شیرین به نمایش گذاشته می شود پژوهش پیش رو با تکیه بر رویکردی پدیدارشناختی در بررسی فضاهای روایی اینمنظومه، و با استناد به سه صحنه عاشق شدن شیرین بر خسرو ، حمام کردن شیرین و به نظاره نشستن خسرو و رفتن خسرو سوی قصر شیرین در نسخه نگاره ها، سعی در جستجوی چگونگی پیوند مبارک میان عشق و حجاب در اینمنظومهعاشقانه دارد. مطالعه نسخه نگاره ها و اشعار نظامی گنجوی بر این فرض صحه می گذارد که عشق شیرین در ارتباطیتنگاتنگ با پاکدامنی تعریف شده و تمامی عناصر و به خصوص فضای داستان، همواره در حال ارایه تصویری محجوب و عفیف ازشیرین، بانوی پاکدامن ایرانی است.

کلیدواژه ها:

خسرو و شیرین ، نظامی ، عشق ، حجاب ، فضا