جایگاه عفاف و حجاب در ادیان توحیدی (زرتشت، یهود، مسیحیت، اسلام)

در ادیان و مذاهب الهی، بر اساس جهان بینی مذهبی، عفاف و حجاب به این دلیل که امری فطری است و برای حیات اجتماعیانسان ضرورت دارد، دارای جایگاه والایی است. ادیان زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام، در پاسخ به ندای درونی فطرت، حجابزنان را امری واجب و لازم دانسته اند. زیرا حیا و لزوم پوشش به طور طبیعی در نهاد زنان به ودیعت نهاده شده و این در حالیاست که احکام و دستورهای ادیان الهی، هماهنگ و همسو با فطرت انسانی تشریع شده است. و جامعه بشری را به سوی آنفراخوانده اند. این تکلیف باعث کرامت و عزت زن، و شکوفایی استعدادهای زنان در عرصه جامعه می شود. کتاب های مقدسمذهبی دستورها و احکام دینی و آداب و رسوم و سیره عملی پیروان این ادیان الهی، بهترین شاهد و عالی ترین گواه اثبات اینمدعاست. مقاله حاضر می کوشد به این سوال پاسخ دهد که حجاب و عفاف در ادیان توحیدی از چه جایگاه و مرتبه ای بهره مندبوده است به نظر می رسد عامل اصلی گرایش پیروان ادیان توحیدی به حجاب و پوشش، تامین نیازهای فطری و درونی به نامشرم و حیا است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که متداول بودن حجاب در بین ادیان توحیدی با آنکه دارای عقاید و مذاهبو موقعیت جغرافیایی متفاوتی بودند، نشانه آن است که تمایل به پوشش و حجاب، از فطرت درونی سرچشمه می گیرد نه ازتمدن و فرهنگ یا عقاید مذهبی. این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، جایگاه عفاف و حجاب را در ادیان توحیدیبررسی می کند.

کلیدواژه ها:

حجاب ، عفاف ، ادیان توحیدی ، مسیحیت ، یهودیت ، زرتشت ، اسلام