بررسی رابطه سبک های ابراز هیجان با سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان قرچک در سال تحصیلی 93-1392

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط سبک های ابراز هیجان و سلامت عمومی است. پژوهش های زیادی نقش برون ریزی هیجانی را به عنوان شیوه مقابله با تجارب تنیدگی زا در سلامت روانی، جسمانی و اجتماعی تایید نموده اند. برای این منظور از بین دانشجویان دختر و پسر 19 تا 30 سال دانشگاه پیام نور شهرستان ورامین که در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند، 268 دانشجو (181 زن و 87 مرد) با روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و به وسیله پرسشنامه های مربوط به سبک های ابرازگری هیجان EEQ (کینگ وامونز) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) مورد آزمون قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از طریق شاخص های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی با روش همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که بین کنترل هیجانی و ابرازگری هیجان با سلامت عمومی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین ابراز هیجان مثبت و سلامت عمومی ارتباط منفی و معنی داری مشاهده نگردید و بین ابراز هیجان منفی و سلامت عمومی ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. بنابراین در مجموع می توان گفت که بین سبک های ابراز هیجان و سلامت عمومی رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی سلامت ، ابزارگری هیجانی ، دو سوگرایی در ابزارگری هیجانی ، مهار هیجانی ، سلامت عمومی