بررسی فقهی ممنوع بودن تلقین در تربیت دینی

این پژوهش درصدد است ادعای ممنوع بودن تلقین را در تربیت دینی با روش درون دینی و استنباطی و فقهی بررسی، و روشتدریس تلقینی را به عنوان یکی از رفتارهای اختیاری مربیان به دانش فقه عرضه کند و به این پرسش پاسخ دهد که آیا کاربستروشهای تلقینی به شکل همگانی و همیشگی ممنوع است؛ اگر جواب منفی است در چه مواردی تلقین حرام است منظور ازتلقین در این پژوهش، آموزش غیراستدلالی است. نوشتار پیش رو، هفت دلیل برای دفاع از ممنوع بودن و حرمت کاربست تلقین در تربیت دینی مطرح کرده و در نهایت به این نتیجه دست یافته است که فرضیه ممنوع بودن مطلق تلقین در تربیت دینی قابل دفاع نیست.

کلیدواژه ها:

تلقین و تربیت دینی ، تربیت اعتقادی ، آموزش استدلالی ، فقه تربیتی ، فلاسفه تحلیلی تعلیم و تربیت