بازآفرینی شهری بافت های تاریخی با رویکرد توسعه پایدار شهری نمونه موردی: محله کهنه خیابان تبریز

مراکز شهرها،با سابقه قدیمی به دلیل مرکزیت جغرافیایی ، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی-فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند. مراکز شهرها،با سابقه قدیمی به دلیل مرکزیت جغرافیایی ، سهولت دسترسی، مرکزیت ثقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی-فرهنگی دارای پتانسیل بالقوه بالایی می باشند.امر حفاظت و بازآفرینی از بافت های با ارزش تاریخی از اجزای پیکره فرهنگی جامعه به شمار می آ ید و تحقق آن به فعالیت های فرهنگی مداوم نیاز دارد، زیرا میراث تاریخی تبلور فرهنگ گذشته هر جامعه است.امر حفاظت و بازآفرینی از بافت های با ارزش تاریخی از اجزای پیکره فرهنگی جامعه به شمار می آ ید و تحقق آن به فعالیت های فرهنگی مداوم نیاز دارد، زیرا میراث تار یخی تبلور فرهنگ گذشته هر جامعه است.هدف اصلی این حقیق رسیدن به اهداف توسعه پایدار در بهسازی و بازآفرینی آن می باشد.در همین راستا تحقیق حاضر به ابعاد کالبدی و محیطی توسعه پایدار در بازآفرینی بافت محله کهنه خیابان پرداخته است.این پژوهش از لحاظ روش،توصیفی-تحلیلی می باشد و نحوه جمع آوری اطلاعات در بخش مفاهیم اولیه کتابخانه ای می باشد.نتایج تحقیق بیانگر آن است که مشکلات کالبدی و زیست محیطی،اجتماعی و مدیریتی بیشترین درصد مشکلات را به خود اختصاص داده است.در بحث توسعه پایدار هدف،رسیدن به شهری پایدار است و توسعه در صورتی پایدار خواهد بود که کیفیت بالایی از زندگی را برای تمام ساکنان و استفاده کنندگان ارا یه دهد و بدین منظور در راستای ارتقای کیفیت زندگی و کالبدی،بر بازآفرینی به عنوان راهبرد تاکید شده است.