بررسی تاثیر کیفیت فضای تعاملات اجتماعی بر تجلی خلاقیت دانشجویان(نمونه موردی: دانشگاه تهران)

موضوع این پژوهش مطالعه رابطه کیفیت مندی فضای تعاملی با ارتقاء خلاقیت دانشجویان در فضاهای دانشگاهی است. مولفه ها بسیاری از قبیل نوع فضا، تنوع کارکردی و میزان تعاملات اجتماعی در فضا در بروز خلاقیت موثر هستند، مساله این پژوهش ناظر بر این موضوع می باشد که در طراحی فضاهای دانشگاهی به نقش و اهمیت آن، در ارتقا میزان خلاقیت های دانشجویان توجه چندانی نمیشود. در این مقاله با تدوین مدل نظری چگونگی تاثیر فضای تعاملی بر ارتقا خلاقیت دانشجویان الگوهای کلی طراحی فضاهای تعاملی دانشگاهی و در چاچوب نظریه مکان پایدار بررسی میشود.روش تحقیق شامل مطالعه توصیفی و پیمایشی است. که در مرحله اول با تدوین معیارهای مستخرج از دیدگاه نظریه پردازان در رابطه با خلاقیت چارچوب نظری پژوهش تهیه شده، و در قسمت دوم با تهیه پرسشنامه و برداشتهای میدانی و تجزیه و تحلیل داده ها نسبت به آزمون چارچوب نظری اقدام شده است. تحلیل داده های بدست آمده نشان میدهد، فضاهای جمعی با ویژگیهایی چون دسترسی آسان، سبزینگی بالا، توجه به مولفه های اقلیمی، ایجاد فعالیتهای متنوع و فراهم آوردن امکان ارتباط کارآمد، از کیفیت فضایی بالایی برخوردار است و به بروز خلاقیت در افراد کمک میکند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، خلاقیت ، حضور پذیری ، ارتباط کارآمد ، مکان پایدار