پیش بینی تمایل به خودکشی بر اساس تمایزیافتگی و تعارضات زناشویی در زنان در حال طلاق

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تمایل به خودکشی بر اساس تمایزیافتگی و تعارضات زناشویی در زنان در حال طلاق انجام شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه ی پژوهش کلیه ی زنان متقاضی طلاق شهر شیراز می باشد که جهت امر طلاق به مراکز مشاوره که مورد تایید دادگستری می باشند مراجعه کرده اند و نمونه ی پژوهش شامل 200 نفر از زنان متقاضی طلاق بود که به روش دردسترس از جامعه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه افکار خودکشی بک آرون بک (BSSI)، پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1379) و پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI) اسکورون و فریدلندر (1998) بود. به منظور بررسی نتایج حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار spss داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و آزمون فرضیه ها به کمک آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون صورت گرفت. نتایج نشان داد از مولفه های تعارضات مولفه کاهش رابطه جنسی به صورت مثبت و معنادار و افزایش حمایت از فرزندان، افزایش رابطه فردی با خویشاوندان وکاهش رابطه با خویشاوندان همسر به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی تمایل به افکار خودکشی می باشد. همچنین از مولفه های تمایزیافتگی، مولفه واکنش پذیری عاطفی، گریز عاطفی و هم آمیختگی با دیگران به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی تمایل به افکار خودکشی می باشد.

کلیدواژه ها:

تمایل به خودکشی ، تمایزیافتگی ، تعارضات زناشویی ، طلاق