پیش بینی گرایش به خودکشی براساس احساس تنهایی، نشخوار فکری و سبک های فرزند پروری ادراک شده در نوجوانان دختر

گرایش به خودکشی از عمده ترین مشکل های سلامت روانی نوجوانان محسوب می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی گرایش به خودکشی براساس احساس تنهایی، نشخوار فکری و سبک فرزند پروری ادراک شده در نوجوانان دختر شهر اهواز انجام گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اهواز که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ مشغول به تحصیل بود، که از بین آن ها تعداد ۲۰۰ نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان به-روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه گرایش به خودکشی بک و همکاران (۱۹۹۱)، مقیاس فرزندپروری ادراک شده گرولینک و همکاران (۱۹۹۷)، پرسش نامه احساس تنهایی راسل و همکاران (۱۹۷۸) و مقیاس نشخوار فکری نالن هوکسما (۱۹۹۱) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی، نشخوار فکری و فرزندپروری ادراک شده با گرایش به خودکشی رابطه معنی-دار دارند. درضمن، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد این سه متغیر ۰/۳۲ گرایش به خودکشی دانش آموزان دختر نوجوان را تبیین می-کنند. بنابراین، برنامه ریزی جهت کاهش احساس تنهایی و نشخوار فکری و بهبود سبک های فرزند پروری ادراک شده به منظور پیشگیری و مداخله در گرایش به خودکشی دانش آموزان ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

گرایش به خودکشی ، احساس تنهایی ، نشخوار فکری ، سبک های فرزند پروری ادراک شده