مرز بین کودک آزاری و تنبیه کودک (و آثار آن)

برخی از والدین تنبیه بدنی را روشی مناسب برای تربیت کودکان قلمداد مینمایند، آنها قصد دارند با استفاده از مجازاتهای خود که به روشی ابداع مینمایند کودک را از بدیها و انحرافات و یا جرایم دور نمایند یا سعی در آن دارند که با تنبیه بدنی کودک مطابق میل انها رفتار کند. و تنبیه بدنی را یک راه اصلی در نیل به این اهداف میدانند. در این بین علاوه بر والدین قانونی افراد دیگری (نظیر معلمان، سرپرستان کودکان، نا پدریها و... افرادی که به هر طریق کودک و نوجوان به آنها سپرده شده است یا با آنها ارتباط دارند) نیز به بهانه تربیت کودک و نوجوان اقدام به تنبیه بدنی او مینمایند. همان طور که در قوانین ایران پیداست مطابق ماده 1179 قانون مدنی ابوین حق دارند که طفل خود را در حد متعارف تنبیه نمایند، همچنین مطابق بند ت ماده 158 قانون مجازات اسلامی، اقدامات والدین جهت تنبیه کودکان و نوجوانان با شرایطی جرم محسوب نمیشود، در واقع قانون نیز اجازه تنبیه کودک و نوجوان را در برخی موارد داده است. حد متعارف در تنبیه بسیار واژه مبهمی است و باید این واژه تفسیر گردد که والدین تا چه حد میتوانند کودک را تنبیه کنند در قانون ملاک این امر فقط عرف است اما با کنکاش در منابع فقهی میتواند تا حدودی این ابهام را برطرف نمود. اما با وجود این متون قانونی در قوانین ما طبق ماده 2 و 3 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان 1381، هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان موجب شود سلامت جسم یا روان آن به خطر بیافتاد ممنوع بوده و مستوجب مجازات است و کودک آزاری محسوب میشود.همچنین در این زمینه که قوانین و اسناد بین المللی نیز وجود دارد که بعضا ایران نیز به آنها پیوسته است، از جمله میتوان به مواردی اشاره نمود، کنوانسیون حقوق بشر (1948)، اعلامیه جهانی حقوق کودک (1959)، کنوانسیون حقوق کودک (1989)، منشور آفریقایی حقوق و رفاه کودک (1990)، اعلامیه اسلامی حقوق بشر .(1990) حال در قوانین داخلی ما از جهتی به موجب حکم و اجازه قانون والدین اجازه تنبیه بدنی (در مواردی را دارند) و از جهتی نیز این رفتارها در برخی موارد جرم محسوب میشود، در این پژوهش سعی بر این شده است مرز دقیقی بین رفتارهایی که تنبیه محسوب میشود و قانون اجازه داده است و رفتارهایی که مجرمانه است و قانون آنها را منع نموده است معین گردد. این تنبیهات میتواند آثار سویی بر کودک از خود برجایی گذارد که در مواردی میتواند کودک را به سمت و سوی انحرافات و یا جرایم بکشاند. اگر خشونت علیه کودک خارج از حدود تادیب باشد ممکن است از لحاظ روحی و روانی کودک را تحت تاثیر قرار دهد و در آینده خود به صورت رفتارهای مجرمانه یا بیماریهای روانی مانند افسردگی و ترس از اجتماع، عدم اعتماد به نفس و.... که ناشی از خشونت والدین و یا اطرافیان کودک نسبت به او میباشد.

کلیدواژه ها:

تنبیه کودک ، جرم ، رفتار مجرمانه ، حد متعارف در تنبیه