اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر نشخوار فکری بیماران افسرده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفق تورز بر نشخوار فکری در بیماران افسرده بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه گرد آوری داده ها، نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش زنان افسرده بین 20 تا 40 سال ساکن تهران بود. نمونه شامل 15 نفر از زنان دارای اختلالات افسردگی که به صورت هدفمند بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرارگرفتند. ابزارهای گردآوری اطلاعات این پژوهش؛ شامل پرسشنامه افسردگی بک و مقیاس پاسخ های نشخواری RRS بود. در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه های پژوهش در اختیار نمونه ها قرار گرفت. پس از آن و در مرحله مداخله، گروه آزمایش تحت آموزش های برنامه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز در دوازده جلسه درمانی در مکانی جدای از گروه کنترل به شکل گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در مرحله پس آزمون مجددا شرکت کنندگان مقیاس پاسخ های نشخواری RRS را پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه پژوهش از تحلیل کواریانس از نرم افزار آماری SPSS21 در سطح معنی داری P> 0/05 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر نشخوار فکری اثر معنادار دارد 0/587= مجذور اتای جزیی، 0/001= سطح معناداری، F=38/323 نتیجه گیری: درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز باعث بهبود نشخوار فکری بیماران مبتلا به افسردگی شد

کلیدواژه ها:

ذهن شفقت ورز ، نشخوار فکری ، بیماران افسرده