بررسی ابعاد و نقش روانشناختی تعامل گرایی در برنامه های درسی دوره ی ابتدایی

تعامل گرایی نمادین نظریه ای برای مطالعه عمل، تعامل اجتماعی و روان شناختی افراد برای جستجوی تصویر در حالساخت توسط آنها می باشد. بر اساس این دیدگاه افراد به واسطه ی تعامل مداوم با یکدیگر معنی واقعیت را می سازند وبازسازی می کنند،در واقع این نظریه تاکید می کند که افراد واقعیات مورد قبول خود را بر مبنای سمبل های (نمادهای)پیرامون خود از طریق تعامل با دیگران می سازند. به عبارتی انسان ها مشارکت کنندگان فعالی هستند که اجتماع رامی سازند و در موقعیتی که درآن به سر می برند به شکل فعالی به خلق معنی می پردازند. در الگوی تعاملی عامل اساسیدر فرآیند فعالیت های آموزشی، حس دو جانبه ی بین آموزش دهنده و یادگیرنده است اصولا در این الگو آموزش دهندهانسانی مسیول و فعال است که سازماندهی محیط آموزش را بر عهده دارد، نظر خودش را بر یادگیرندگان تحمیل نمی کند،موجب گسترش فرهنگ می شود و به خوبی ارتباط برقرار می کند و به شاگردان اجازه می دهد تا عقاید خودشان را بیانکرده و از آن دفاع کنند. او با ایجاد انواع روابط فردی و جمعی و نگرش مثبت به فعالیت های خلاق، جریان آموزش راهدایت می کند و به عنوان یک هدایت کننده و مسیول انعطاف پذیری دارد و دایما در صدد گسترش معرفت و آگاهی هایحرفه ای و شخصی خودش هم هست. در این الگو آموزش دهنده به عنوان فردی مقتدر و یا تصمیم گیرند ه نهایی ایفاینقش نمی کند بلکه نقش محققی پویا را دارد که دایما تمهیدات، ارزش ها و مهارت های خودش و شاگردانش را گسترشمی دهد و در چنین الگویی فضای آموزش محیطی می شود سرشار از چالش ها، اما مملو از حس اعتماد و امنیت و احتراممتقابل عنصر مهم انگیزه و روش یادگیری مشارکتی از ابعاد مهم این شیوه می باشد و از این رویکرد در گروه های بازی ومسابقه ، فعالیت های تکمیلی و عملی و حتی در روش بدیعه پردازی جهت نوع آفرینی و ارتقاء خلاقیت نیز استفادهمی گردد که جایگاه و نقش ویژه ای در برنامه های درسی دوره ی ابتدایی دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ی درسی ، تعمل گرایی ، یادگیری مشارکتی ، آموزش دهنده ، یادگیرنده ی دوره ی ابتدایی