مروری جامعه شناختی بر نسبت هویت و مرزنشینی در ایران؛با تاکید بر جهانی شدن

گرچه مرز قاعدتا حد سیاسی و به عنوان عامل تشخیص و جدایی یک واحد متشکل سیاسی از واحدهای دیگر به شمار می آید، اما نمی توان آن را همیشه و همه جا صرفا به عنوان یک خط جدا کننده دانست. زیرا ممکن است مرزهای سیاسی از لحاظ مرز نشینان، موجب اخلال در احساس تعلق قومی- فرهنگی و یا تعامل اجتماعی- اقتصادی آنان گردد. لذا مرز در بستر اجتماعی گروه های انسانی ذی نفع دوام و پایداری یافته و مرزنشینی دارای سویه های قوی اجتماعی، فرهنگی و هویتی است و این احتمال می رود هویت مرزنشینان برخلاف دیگر اعضای سرزمین اصلی و تحت تاثیر پدیده هایی همچون جهانی شدن، از گونه ای متفاوت از هویت تشکیل شده که می تواند به درجه ای از ناسازگاری هویتی با کلیت جامعه نایل آید. در این بین گسترش جهانی شدن در ابعاد و زوایای مختلف آن اعم از اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و با توجه به گسترش بی حد و مرز رسانه های جمعی و فضای مجازی، به صورت های مختلف زندگی انسان ها را دگرگون کرده است. از جمله مفاهیم و موضوعاتی که با ورود به عصر جهانی شدن با چالش مواجه شده مفهوم هویت است، چالشی که بر اساس نکات ذکر شده، در نقاط مرزی و در زندگی مرزنشینان می تواند نمود بیشتر داشته و نیازمند بازشناسی و تحلیل عمیق تری است.بر این اساس پژوهش حاضر بر پایه مرور پیشینه تجربی و تحلیل نظری مبتنی بر روش های کتابخانه ای و اسنادی به دنبال پاسخگویی به این پرسش های اساسی است که چه نسبتی میان هویت و مرزنشینی برقرار است فرایندهای اثرگذار از جمله پدیده جهانی شدن بر این هویت یابی چیست و در انتها با استفاده از روش تحلیل ثانویه داده های موجود ازجمله پیمایش ملی ارزش ها و نگرش های ایرانیان، موج سوم، 1931 مرتبط با موضوع بحث، به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که چه شباهت ها و تفاوت هایی میان مولفه های هویت بر حسب مکان زندگی در استان های مرزی و غیر مرزی ایران وجود دارد