اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر سازگاری عاطفی اجتماعی و بهزیستی اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی

هدف پژوهش حاصر بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر سازگاری عاطفی اجتماعی و بهزیستی اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه مادران کودکان عقب مانده ذهنی در شهر سمنان می باشد. نمونه پژوهش شامل 40 نفر از مادران کودکان دارای عقب مانده ذهنی بود که به صورت در دسترس انتخاب گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگار عاطفی- اجتماعی و پرسشنامه بهزیستی اجتماعی استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش ذهن آگاهی با افزایش سازگاری عاطفی اجتماعی و بهزیستی اجتماعی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی همراه بوده است. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد آموزش فنون مبتنی بر ذهن آگاهی با ترغیب افراد به تمرین مکرر توجه متمرکز روی محرک های خنثی و آگاهی قصدمندانه روی جسم و ذهن، افراد اضطرابی را از اشتغال ذهنی با افکار تهدیدی و نگرانی در مورد داشتن کودک عقب مانده ذهنی رها و ذهن آنها را از دنده اتوماتیک خارج کند. یعنی این فنون با افزایش آگاهی فرد از تجربیات لحظه حاضر و برگرداندن توجه بر سیستم شناختی و پردازش کارآمدتر اطلاعات موجب کاهش نگرانی و تنش فیزیولوژیک در مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی می شود.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، سازگاری عاطفی اجتماعی ، بهزیستی اجتماعی