شناسایی موانع ارتقای ورزشی زنان ورزشکار لیگ برتر استان خوزستان

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی موانع ارتقای ورزشی زنان ورزشکار لیگ برتر استان خوزستان بود. با توجه به فقدان ابزار مناسب جهت بررسی موانع، ابتدا اقدام به طراحی و اعتباریابی پرسشنامه در سه بخش گردید. در بخش اول پس از مطالعه پیشینه پژوهش، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با زنان ورزشکار صورت گرفت که بدین ترتیب پرسشنامه ای مقدماتی با 62 گویه به دست آمد و پس از بازبینی تیم پژوهش، گویه هایی که همپوشانی داشتند، حذف شدند و درنهایت، 54 گویه شناسایی گشت. در بخش دوم، بهمنظور کاهش تعداد گویه ها و شناسایی گویه های با ارتباط بیشتر از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد که با حذف هشت گویه، 46 گویه باقی ماند و در نه عامل اصلی قرار گرفت. در بخش سوم نیز روایی سازه و آزمون مدل پژوهش به روش حداقل مربعات جزیی جهت بررسی روایی سازه تحلیل عاملی تاییدی بررسی گردید و مشخص شد که مدل هشت عاملی نسبت به سایر مدلها برازش بهتری دارد و هشت عامل اصلی با 43 سوال به عنوان موانع ارتقای ورزشی زنان ورزشکار استان خوزستان به رده های باالی ورزشی شناسایی شدند که با توجه به رتبهبندی موانع با آزمون فریدمن، عامل برخورد جامعه با میانگین رتبهای )5/37( در جایگاه اول و عوامل مدیریتی )5/25(، نابرابری جنسیتی در سازمانهای ورزشی )5/23(، عوامل فنی )5(، حاکمیت روابط بر ضوابط در سازمانهای ورزشی )4/87(، هزینه ها و آینده شغلی )4/24(، تصور از جنسیت )3/25( و جنسیت و فرهنگ )2/80( در رتبه های دوم تا هشتم موانع جای گرفتند

کلیدواژه ها:

اعتباریابی ، موانع ارتقای ورزشکاران زن ، استان خوزستان