تدوین مدل اثر فرانوگرایی در مدیریت بر توسعه ورزش

امروزه، پیچیدگی و محیط متغیر، لزوم بهروزبودن و آشنایی مدیران با فرایندها و رویه های نوین مدیریت در سازمانها را بیش از پیش نمایان میسازد؛ ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش فرانوگرایی در مدیریت و اثر آن در توسعه ورزش انجام گرفت. روش پژوهش، همبستگی بوده و به شکل میدانی صورت گرفته است. جامعه این پژوهش را متخصصان و صاحب نظران حوزه مدیریت و ورزش تشکیل دادند. محقق از روش نمونه گیری نظری در این تحقیق با توجه به جامعه تحقیق استفاده نمود (N= 160) که در نهایت 112 پرسشنامه دریافت گردید. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های محقق ساخته برگرفته از ابزار مدیریت فرانوگرای شعبانی (1392) و توسعه ورزش پورکیانی (1393) استفاده گردید. از آزمونهای کالموگروف اسمیرنف و همبستگی اسپیرمن در نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 و روایی سازه و مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار لیزرل نسخه 8.8 استفاده شد. نتایج نشان میدهد که بین مدیریت فرانوگرا و توسعه ورزشی و مولفه های آن رابطه وجود دارد. همچنین، ضرایب رگرسیونی و مقادیر تی، مدل ارتباطی را تایید میکند. براساس یافته ها مشخص میشود که لزوم توجه ویژه به تعاملات سازمانی مناسب تر و نیز رویه های کاری و مناسبات در سازمان، بهویژه در سازمانهای ورزشی، بیشازپیش به توسعه ورزش در سطح قهرمانی، همگانی و تعلیموتربیتی کمک خواهد نمود.