اثرات مهارت های ارتباطی و ارتباطات بین فردی بر اثربخشی سازمانی مدیران ورزشی ایران و ارایه الگو

یکی از فرض های اساسی رفتار سازمانی، شناخت ویژگیهای فردی و ارتباطی افراد بهمنظور دسترسی به بهره وری بیشتر و تحقق اهداف سازمانی است؛ از این رو هدف این تحقیق بررسی اثرات مهارتهای ارتباطی و ارتباطات بین فردی و نقش آن بر اثربخشی مدیران سازمانهای ورزشی است. تحقیق از نوع توصیفی است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را 670 نفر از مدیران ورزشی سازمانهای ورزش ایران تشکیل میدادند که از میان آنها 245 نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامه های مهارتهای ارتباطی بارتون جی، ارتباطات بین فردی گراهام، اثربخشی سازمانی هسو با پایایی 0/81)، 0/86 و (0/90 بود. با استفاده از روش آماری استنباطی و مدل یابی معادلات ساختاری به بررسی اثرات متغیرهای مشاهده شده بر متغیرهای مکنون پرداخته شد. یافته های این پژوهش نشان داد بین مهارتهای ارتباطی، ارتباطات بین فردی با بالادستان و زیردستان و اثربخشی سازمانی مدیران ورزشی ارتباطی معنی دار در سطح ( ( p〈/ .5 وجود دارد؛از این رو نتایج اجرای مدلهای اندازهگیری برای تحلیل مسیر مهارتهای ارتباطی، ارتباطات بین فردی بالادستان و زیردستان و اثربخشی سازمانی مدلهای مفهومی پژوهش را تایید نمود. به طور کلی میتوان گفت ویژگی های شخصیتی به عنوان شاخصی مناسب، نقشی موثر در پیش بینی مهارتهای ارتباطی و ارتباطات بین فردی و اثربخش سازمانی مدیران ورزشی دارد. ضمن اینکه مهارت های ارتباطی مدیران ورزشی در سطح بین فردی و اثربخشی سازمانی متوسط و ضعیف ارزیابی میشود؛ بنابراین مسیولان باید راهبردهای مدیریتی مناسبی را بهمنظور رسیدن به سطح بهینه این شاخص، پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

مدیران ورزشی ، مهارت های ارتباطی ، ارتباطات بین فردی ، اثربخشی سازمانی