اثر بخشی نقاشی درمانی بر افزایش تاب آوری و کاهش تکانشوری کودکان کار و خیابانی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی نقاشی درمانی بر افزایش تاب آوری و کاهش تکانشوری کودکان کار و خیابانی بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان کار و خیابانی تحت پوشش اداره بهزیستی استان کرمانشاه بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر از کودکان کار و خیابان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در مرحله بعد به صورت گمارش تصادفی در دو گروه نقاشی درمانی،و گروه کنترل گمارده شدند. ابزار گرد آوری داده ها شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و تکانشگری بارات بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه spss23 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که نقاشی درمانی بر افزایش تاب آوری و کاهش تکانشوری کودکان کار و خیابانی موثر است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش که نشان داد نقاشی درمانی بر افزایش تاب آوری و کاهش تکانشوری کودکان کار و خیابانی موثر بوده، میتوان از این روش مداخله، در افزایش تاب آوری و کاهش تکانشوری در کودکان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

نقاشی درمانی ، تاب آوری ، تکانشوری ، کودکان کار ، کودکان خیابانی